MAHKEME
Beni bırakıp gitmekle,
Haklıydın...
Ama şimdi şikayet etme halinden,
Yalnızlığının keyfini sür...
***
Gözyaşlarından daha sahici,
Başka bir şey var mı ki gözüm ?
Ben ağladım, çooook ağladım hemde....
Ödedim seni üzmenin diyetini...
Ama diyeti daha büyüktür ,
Bir insanı küçümsemenin, hor görmenin herhalde ...
***
Kendi kurduğu mahkemelerde insanın,
Kendini yargılaması nedir bilir misin ?
Vicdan yargıçtır daima ,pişmanlık savcı...
Ben ben bilirim,
İnsnanın kendi cezasını,
Bizzat kendisinin vermesini...
Ve ahde vefa sınavlarından,
Alnının akıyla çıkıp,
Karşılıksız sevmesini sevgili !... ( İbrahim ORMANCI )
Not : Bu şiirde kullandığım resim Las Vegas'ta yaşayan arkadaşım ; Idalmy Rodriguez ( Ida )'ya aittir. Kendisine bu şiiri kullanmama izin verdiği için çok teşekkür ediyorum.
Nota: Las imágenes utilizadas en este poema mi amigo vive en Las Vegas; Idalmy Rodríguez (Ida) pertenecen. Quiero darle las gracias por permitirme utilizar este poema.
Note: The pictures used in this poem my friend lives in Las Vegas; Idalmy Rodriguez (Ida) belong to. I want to thank him for allowing to use this poem.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder