YILMAZ ODABAŞI İÇİN BİR ŞEYLER YAZDIM !...

Ön söz !...

Yılmaz Ağabey için ne yazacağımı inanın bilmiyorum. Onunla İzmir Konak'ta bir çay bahçesinde karşılaşmamızın üzerinden tam 25 yıl geçti. O zamanlar henüz 18 yaşında bir gençtim. Yılmaz Ağabey bana adını söyleyince '' Yurtsuz Şiirler '' i bir çırpıda söylemiş ve o bunu nasıl bilebildiğime çok şaşırmıştı.
Yılmaz Ağabey'in şiirleri ve yazıları hakkında bir değerlendirmede bulunma hakkını kendimde bulamam. Benim burada sözetmem gereken başka bir şey var. Ben 43 yılı devirmiş yaşamımda, nice halktan yana solcu kalemler gördüm. Konuşunca mangalda kül bırakmayan bir şair ağabeyimizi biliyorum örneğin. erkesin önünde Marlbro sigarası içmekte bile beis görmüyordu. Hani nerede kaldı senin emperyalizm karşıtlığın ?
Bir imza gününden bir imza gününe, bir panelden ötekisine koşturanlar tanıdım. İnsanların kendisine duyduğu sevgisini, daha çok kitap satmaya, daha çok rahat yaşamaya tahvil eden insanlar bunlar. Haliyle, sürekli kendilerini tekrar eden ve hiç geliştiremeyen kişiler bunlar.Halktan kopan ve halkın acılarını anlamaktan aciz insanlar ne yazık ki. Ve hep merak etmişimdir. '' Bir gün burada, yarın başka bir yerde. Bu kişiler üretmeye nasıl fırsat bulabiliyor ? ''. Ve yanıtını bulamamışımdır.
Yılmaz Ağabey bu yönüyle memlekette gördüğüm en dürüst aydınlardandır. Hiç bir zaman popülerlik, çok satma, köşe kapma, rol çalma derdinde olamış ve hiç bir zaman kimseye eğilip bükülmemiştir. Vallahi şahidiz.
Seni seviyoruz Yılmaz Ağabey.....O yüzden Bülent Ortaçgil'in şarkısında olduğu gibi '' Oyuna devam '' diyorum sana. Sevgiler...


.
İBRAHİM ORMANCI
Not : Yılmaz Ağabey'in engin hoşgörüsüne sığınıp blogumuza onun çok sevdiğim bir şiiri alıyorum



BİR NEHRİN TÜKENİŞİ
Hasretin kançanağı gözlerinde oturuyorsun;
seni soruyorum
hiçbir şey bilmiyorsun…

Hep bir çağlayan gibi senin sevdana aktım;
sen ise sularını kaçıran bir nehir gibi uzaktın...

Tükenişi bir aşkın,
bir nehrin tükenişine benzer.
Ne deniz olabildin,
ne nehir kalabildin...

Kendin ol, kendin ol…
Sen buysan başkası ol!

Buysan kederden öleceğim,
başkası olursan de kimi seveceğim?

/Ne Diyarbakır anladı beni ne de sen;
oysa ne çok sevdim ikinizi de bir bilsen.../

YILMAZ ODABAŞI