Kafanda binbir sorun, binbir meşakkat, binbir telaş ,
Günden güne , kötüye gidiyor dünyanın ahvali...
Yüreğinde kopan fırtınalar, hiç bitmeyen savaş,
Üzerimize sinen ise hep umutsuzluğun, bıkkınlığın hali....
***
Seni boğuyor farkında mısın , bu sokaklar, bu düzen, bu kalabalık,
Sahile iniyorsun, denize iniyorsun, ufka bakıyorsun...
Kimlere meyil vermedi bu gönül, kaç vefasıza inandık,
Bu kuşatmayı yaracak ; bir ses, bir dokunuş, bir ışık arıyorsun...
Bağırmak istiyorsun birden '' Ben riyayı gördüm '' diye,
Bezgindik, yurgunduk belki, zulme geçit vermedik yine de,
Biliyorum , o güzel çocuklar, bir gün geri dönecekler...
***
Evet bir kuşluk vakti, belki yorgun, muzaffer döneriz geri,
Yorulduk, durulduk , savrulduk belki, ama bak olduk deniz...
Çocuklar ağlamazsa dünyada, biz işte o zaman güleriz belki,
Hatta - ayıptır söylemesi- bırakırız figanı, şarkı bile söyleriz ( İbrahim ORMANCI )
Çok Önemli Not :
Fon resmi olarak fotoğrafını kullanmama izin verdiği için dünyalar güzeli kardeşim ; Türkan Güneri'ye çok teşekkür ediyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder