Evet, haklıydın çocuktum o vakitler...
İnsan ayrılıklar büyütürmüş,
Yaşayarak öğrendim ....
***
Döktüğüm gözyaşları,
Ayrılığa çare mi oldu sanki...
Kaderine rıza göstermeyi,
Senin aşkını bir yaşam boyu,
Taşıyarak öğrendim ...
***
Davul dengi dengine vururmuş derler ya,
Boynumun ölçüsünü aldım efendim...
Ben senden önce zır cahilmişim meğer,
Sana yenilerek öğrendim !... ( İbrahim Ormancı )
Not : Kendi resmini blogumda bir şiirimde kullanmaya izin verdiği için twitter'deki ismini bile henüz bilmediğim kardeşime çok teşekkür ediyorum. Twitter adresini veriyorum ki, herkes kardeşimin tweetlerini okuyabilsin.
https://twitter.com/siyahkutupayisi
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder