MERSİN KOKUSU !...
Babasını yitiren çocuk,
Sevmez akşam üstlerini hiç...
Çünkü komşu amca var ya,
Ellerinde poşetlerle eve döner,
'' Babam gelmiiiiş '' diye,
Bir ses yükselir, aparmanın içinde,
Babasını yitiren çocuğun,
Küçük kalbi cııııız eder,
Kalbi küçüktür belki ama,
İçinde büyük fırtınalar kopar !...
***
Arkadaşlarının merakını cezbedip,
'' Bunu da babam aldı '' diyemez ki hiç,
En sevdiği koku, mersin kokusudur,
Her arefe günü, pos bıyıklı satıcı ,
En güzel mersinleri ona verir....
Daha yedisindedir belki ama,
Babasının kabri başında,
Ağlamamak için direnir....
***
Ağla sevgili çocuk, doyasıya ağla...
Çünkü insan ağladıkça güzelleşir...
Çok uzakta bir yer var biliyorum...
Seven yürekler kavuşur bibirlerine...
Ayrılık denen illet yok olmaya mahkumdur !...
( İbrahim Ormancı )
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder