HALKIZ BİZ !...
Ellerim halktır benim,
Kimsesiz çocuklara dokunurum…
Ellerim halktır benim,
Tıpkı babamın nasırlı elleri gibi…
Ne hasetlik, ne de başka bir şey,
Yalnızca , yalnızca alın teri !...
Kulağımda yankılanır hep,
‘’ Çocuklarımın kursağına haram lokma girmesin ‘’ diye,
Annemin o şefkatli temennisi…
***
Gözlerim halktır benim,
Bir konfeksiyoncu kızın gözlerine bakarım,
Hani vitrindeki gelinliklere bakarlar ya,
Gözlerim halktır benim,
Henüz iki yaşında ölen Erbil amcamın,
Mezarı başındaki yazıya ağlarım…
***
Saçlarım halktır benim,
Bir Lösemili çocuğun hayalindeki saçlar…
Yetiştirme yurdunun tel örgülerinin arkasından bakan,
Sarı saçlı çocuğa yanarım…
- Ki rüyalarında anne ve babası saçlarını okşar –
***
Halkız biz,
Bütün polemiklerden, tartışmalardan azade,
Derdimiz bir, acımız bir, hayallerimiz bir…
Öyleyse, öyleyse bizi…
Bizi kutuplara ayırmaya kalkanlar kim ?
( İbrahim ORMANCI )
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder