BİZ NEYMİŞİZ SAHİ ?

HALKIZ BİZ !...

Ellerim halktır benim,
Kimsesiz çocuklara dokunurum…
Ellerim halktır benim,
Tıpkı babamın nasırlı elleri gibi…
Ne hasetlik, ne de başka bir şey,
Yalnızca , yalnızca alın teri !...
Kulağımda yankılanır hep,
‘’ Çocuklarımın kursağına haram lokma girmesin ‘’ diye,
Annemin o şefkatli temennisi…

***

Gözlerim halktır benim,
Bir konfeksiyoncu kızın gözlerine bakarım,
Hani vitrindeki gelinliklere bakarlar ya,
Gözlerim halktır benim,
Henüz iki yaşında ölen Erbil amcamın,
Mezarı başındaki yazıya ağlarım…

***

Saçlarım halktır benim,
Bir Lösemili çocuğun hayalindeki saçlar…
Yetiştirme yurdunun tel örgülerinin arkasından bakan,
Sarı saçlı çocuğa yanarım…
- Ki rüyalarında anne ve babası saçlarını okşar –

***

Halkız biz,
Bütün polemiklerden, tartışmalardan azade,
Derdimiz bir, acımız bir, hayallerimiz bir…
Öyleyse, öyleyse bizi…
Bizi kutuplara ayırmaya kalkanlar kim ?

( İbrahim ORMANCI )

NE DE HÜZÜNLÜ KOKAR MERSİNLER !...

MERSİN KOKUSU !...

Babasını yitiren çocuk,
Sevmez akşam üstlerini hiç...
Çünkü komşu amca var ya,
Ellerinde poşetlerle eve döner,
'' Babam gelmiiiiş '' diye,
Bir ses yükselir, aparmanın içinde,
Babasını yitiren çocuğun,
Küçük kalbi cııııız eder,
Kalbi küçüktür belki ama,
İçinde büyük fırtınalar kopar !...

***
Arkadaşlarının merakını cezbedip,
'' Bunu da babam aldı '' diyemez ki hiç,
En sevdiği koku, mersin kokusudur,
Her arefe günü, pos bıyıklı satıcı ,
En güzel mersinleri ona verir....
Daha yedisindedir belki ama,
Babasının kabri başında,
Ağlamamak için direnir....

***
Ağla sevgili çocuk, doyasıya ağla...
Çünkü insan ağladıkça güzelleşir...
Çok uzakta bir yer var biliyorum...
Seven yürekler kavuşur bibirlerine...
Ayrılık denen illet yok olmaya mahkumdur !...

( İbrahim Ormancı )

VEFA

VEFA

Ne bileyim yar,
Senin de bir gün zalimleşeceğini…
Her gün benden biraz daha uzaklaşıp,
Her gün biraz daha unutacağını !...
Ne bileyim ben senin,
Bir yıldız olmaktan ise,
Bir gecekondunun penceresinden,
Giriveren zemheri soğuğu olacağını !...

***

Ne bileyim yar,
Biz öksüzlerin, biz yetimlerin,
Yanındaydık hani ?
Öyleyse, öyleyse…
Neden payandası oldun zulmün ?
Öyleyse, öyleyse…
Hadi beni unuttun neyse,
Unuttun ölümü bile sevgili !...

***

Zalimlere karşı,
Yaşasın ahde vefa !...( İbrahim Ormancı )

ALINIRIM !...

ALINIRIM

Bana bakmayın siz
Ben olmadık şeylere alınırım
İnce şeyleri düşünmekten belki,
Bazen inceldiği yerden koparım...
Su alan köhne bir tekne gibi,
Mutsuzluğun okyanusunda salınırım..
Bana bakmayın siz,
Çıtkırıldım bir dal gibi kırılırım..

***

Ne şaşkın bir serçeyim ki,
Hemencecik vurulurum.
Ben bu dünyanın alengirli işlerinden,
Hiç anlamam, yorulurum.. 


( İbrahim ORMANCI )