24 Ağustos 2010 Salı

BİR İNSAN YALNIZLIĞINI BU DENLİ SEVEBİLİR Mİ BENİM GİBİ ?






























YALNIZLIĞIM



Kalabalık meydanlarda,
Uzayıp giden telefon direklerinde,
Ağlayan bir çocuğun gözlerinde,
Duyumsarım yalnızlığımı...
***
Sararmış eski mektuplarda,
Bomboş tren garlarında,
Köhnemiş eski konaklarda,
Duyumsarım yalnızlığımı...
***
Canımın çekirdeğinde,
Buğulanmış loş pencerelerde,
Yaşamın cenderesinde,
Duyumsarım yalnızlığımı...
***
Dipsiz kör kuyularda,
İrkilerek kalkılan uykularda,
Bir ozanın son soluğunda,
Duyumsarım yalnızlığımı 


( İBRAHİM ORMANCI )

Hiç yorum yok: