BİR ANNE ŞİİRİ !...

İŞTE BEN BÖYLE BİR ANNENİN OĞLUYUM !...



Yüzlerinde güneş yanıkları, elleri nasırlı
Üzüm bağlarında çarçabuk yenilen yemekler...
Ortalıkta dolaşırken, hâlâ gözyaşı dökülen acılar...
Renkli renkli haplardan içilecek elbette...
“Çocuklarım okusun da’’ diye başlayan
cümleler ile,
Feda kuşağının fecrinde yükselir, adanan
ömürler...
Yoksuldur geceler, yoksuldur haneler,
yoksuldur düşler...
Amele kadınlar, hep ama hep çalışmaya
mahkûm...
Ne ötekileştiren, ne de bencilleşen bir
dünyadır bu,
“Şu borç bitsin de, çocuklarım okulu bitirsen
de’’ diye diye...
Gün doğmadan üzüm bağlarına girilir...
Amele kadınlar, bî-haberdir mehtaptan...
Çünkü ev demek, gece demek...
Üç-beş saatliğine uykudur...
Karnımı doyurabiliyorsam çok şükür bugün,
Üzüm bağlarını hiç ama hiç unutamam...
Hayatımda en gururlandığım konudur,
İşte ben böyle bir annenin oğluyum!..


İBRAHİM ORMANCI