DOSTUM YILMAZ ODABAŞI AĞABEYİM !....

BİLEKLERİMDE BAYAT BİR İNTİHAR

Geliyormuşum;

pencerelerde yaz

ve bileklerimde bayat bir intihar.

Oysa ölünecek bir şey yokmuş,

gidince sen,

yaşanacak bir şey olmadığı kadar...

Yanıyormuşum;

vardığım yere bırakıp kendimi.

Atlasında yeryüzünün

çılgın

ve çirkin

ve hüzünle oyalanan;

yüreğimde kül tadı nice yangından kalan...

Ölüyormuşum;

senin saçların uzuyormuş üstelik.

Ölünce ben, cıgarayı da bırakıp taksit ödüyormuşsun.

Bedenin tecritmiş geçliğinden,

ikisi de yalnızmış,

geceler öpüyormuş memelerinden…

Bense geçliğimi pazarlıksız

ve hızla geçtiğimden;

bugünler saçlarımla birlikte şiir yazmayı da kısa

kestiğimden...

Piç kalmış aşklarla avutup kendimi,

bileklerimde bayat bir intiharın dikiş izleri;

gelip geçmiş yılların diş izleri ömrümde,

neşter ve gül’müş hayat.

Gülüyor...Gülüyor...Gülüyormuşum!

Not : Yılmaz Odabaşı Ağabey benim dostum olur. Dostluğumuz yıllar öncesine dayanır. İzmir Kitap Fuarında yıllar sonra yeniden karşılaştık. Resim çektirdik. Resimle birlikte bir şiirini yayınlayıp yayınlayamayacağımı sordum. '' Çekmecedeki şiirler şairin, yayınlanmış şiirler okurundur İbrahim '' dedi. Son resmi, twitter'den aldım. İyi ki varsınYılmaz Ağabey !...