Gül Korusun Şiiri
Seni dizeler ısıtamadı imgelerinde karanlık kuşağın
bir çukur yağmuru altında elmasın kaldı
seni senden ayrı bildiler ki
hıyabanda yazılır gözlerine her ağacın şiir
Sormasın yaşlı kirpiklerine hayat nedir
bu soluk soluğa ölümü yazarak bir gece nöbetinden
döner gibi
yakaladığım sesin
sen sin biliyorum, gülsün ve gülden ötesin
yağmurunda her damlanın geceyi dinlersin
kalp atışlarını şiirin
gülün ezik haline ağlar çocukluğun boyunca umutladığın
en uzun gecenin sabrı bilir ki
aşk nedir bir bakışta gördüğün
bir ölüme dair
gül kurutur diyorlar şiir ve ölüm için
gül yaşatır Rumi'nin duvara kurşunlanan kıpkırmızı sesini
Şems için
gözlerin demiştin ya
halkın ayaklanmış sesidir şiir
senin ve benim gözlerim tanıştır kelam olsun hüznüm
uzun bir ah duyduğumda görmediğim ellerinden,
parmağın parmak ucuma değende oldum ki
gülün en vahşi halidir kalbim.
sana ne diyeyim ey sevgili, ey insan, ey Tur-i Sîna
gül korusun şiiri
şiir de ikimizi!
Yelda Karataş
Şems ve Mevlana
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder