Rüzgar uğulduyor, penceremde silüetler,
Vakit gece yarısı, Kül Kedisi evine dönmüş...
Yüreğimi kanatıyor artık sözcükler,
İçimde ki çocuk; sonsuza değin bana küsmüş...
Ay çıkıyor, bulutların arasından birden,
Uzaklarda bir kadın ağlıyor belirsiz...
Yıllar öncesi yazdığım defterlerden,
İlk gençlik şiirlerim çıkıyor özensiz...
Geceler nedense hep kaypak, şarkılar kırılgan,
Acının türbelerine gömülmüş ömrüm...
Yaşamla duvar ördüğüm şarkılardan,
Belleğimde kazıdığım labirentler kördüğüm...
***
BEYNİMDE YANARDAĞLAR PATLIYOR YİNE DE,
ÇÜNKÜ UMUTLAR HALA BİTMEDİ BENİM ÜLKEMDE!...
İBRAHİM ORMANCI
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder