YANGIN YERİYDİ YURDUM
-Sevgili Yaşar Seyman Ablacığıma-
Yangın yeriydi yurdum,
Kozasında tedirgin ipek böceği,
Kanat çırpmaya korkuyor kelebek.
Orada bir ülke var, ki yaralıdır ,
Tutsaktır yarınlar can dost ;
Kazanıp durdukça sadizm,
Sis altında gelecek…
***
Yangın yeriydi yurdum,
Nazım’ın o güzelim çınar ağacı bile,
Gölge vermiyor ne acıdır,
Darağacında yiterken canlar,
Cellatların işsiz kaldığı bir dünya özlemi,
Suya yazılan bir yazı oluyorsa eğer,
Biliyorum bu zulüm de bitecek…
***
Yangın yeriydi yurdum,
Derelerin kuruyorsa,
Aydın dediklerin tiran sofralarında,
Dut yemiş bülbül olup susuyorsa,
Kısa çöp, uzun çöpten hakkını alır,
Dipsiz kuyularda ses verir amenna ,
Halk toprağında gökçe fidanlar boy verecek.
***
Yangın yeriydi yurdum,
Sakın ha susmayasın,
Yasını sabrın dehlizlerine gömüp,
Yaşamın mazgallarına tutunmalısın.
Sen Firavunlara karşı Musa olup,
Güneşe uzayan bir yol bulmalısın.
Pir Sultan’ca, Bedrettin’ce direnir bu yürek (
İbrahim Ormancı )
