SÖYLENMEDİK BİR SÖZÜN GÜZELLİĞİNDESİN DİYEN BİR ŞİİR !...

SANA DAİR HER ŞEY !....

Telefonda konuşmak bile seninle,
Mutluluktur benim için…
Uzakta da olsan, varsın işte…
Babasından şeker isteyen,
Bir çocuk gibi sahicisin….
Oradasın, oradasın, varsın işte…
Söylenmedik bir sözün güzelliğindesin !...

***

Bir bahar yağmurundan sonra açıp kaçan,
Bir gökkuşağı telaşındasın…
Şimdi hercai menekşeyi,
Nasıl kondurabilirim ben sana ?
Sen inadına açan kardelensin daim…

***

‘’ Seni düşünmek güzel şey ‘’
Diyor Nazım ya hani,
Sensin sensin elbet,
Çölde bir serap görmemin sebebi….

***

Ben ki, şairim,
Yürek acısı, bungunluk ve hüzün….
Ben ki, şairim,
Sen ise şiirimi can veren imgesin !... ( İbrahim ORMANCI)

SİTEM DOLU BİR ŞİİRİM !...

İNCİTME BENİ

Gece saat on ikiyi geçti,
Bir günü daha devirdim…
Ne para, ne pul, ne de şöhret,
Ben sadece söyleyemediğim,
Sözcüklerin peşindeyim…

***

Gün gelmiş isyan etmişim,
Gün gelmiş ölmeyi denemişim…
Ama bir şeyler var hani,
Boğazımda düğümlenen sözler,
Sana –şimdilik- söyleyemediğim…

***

Gözlerime bak,
Gözlerime bak ve gör gerçeği,
Tetiği çek vur ama,
Sakın incitme beni !....( İbrahim ORMANCI)

SİZ DE GÜCENENLERDEN MİSİNİZ ?....

GÜCENMEK !...


Toz duman içinde yaşam,
Bir sağanak bastırıyor sorma...
Çamur içinde kalmış her taraf…

***

Kaç zamandır,
Bakamadım ki ben resmine…
Artık rüyalarıma da,
Girmez oldun…
Bu denli mi,
Gücendirdim ben seni ?

***

Sen yolunu çoktaaan,
Çizip gittin belki…
Ben kalakaldım sensizlikle,
Hep aklımdasın işte,
Unutmak zulümdür bana,
Unutamadım ben seni… ( İbrahim ORMANCI)

YİTİRİLMEKTEN BIKMADIN ŞAİR !.....

YİTİRDİN BENİ !....

Biberonundan son bir fırt çeken,
Kimsesizler yurdunun en hüzünlü çocuğunu....
Evlatlık almaktan vazgeçen.
Dominant bir orta yaşlı kadın misali...
Bitirdin beni...
***
...Ve o öksüz çocuk,
Yurdun soğuk odalarında..
Ranzalara kuş resmi çizer...
Ama neden ille de güvercin ?
Çünkü gün ola, harman ola....
Yaşlı mı yaşlı devran döne..
Büyür de kanatlanır..
Bilinmeyen diyarlara göçer o güvercin.
Ben o kıvamdayım hani,
Yitirdin, yitirdin beni !... ( İbrahim ORMANCI )

MİSALİ ÖMRÜM !...

MİSALİ ÖMRÜM !...

Yağmur damlasıyla tanışan,
Bir fesleğen misali ömrüm....
Filikasız bir gemiyim,
Ufukta kara görebilmek umuduyla,
Okyanuslarda gezinir dururum...

***

Çiçeklerine ayaz vuran,
Mürdüm eriği misali ömrüm...
İki kapılı bir handayım,
Fırat'ın Dicle ile buluştuğu yerde,
Bir gurbet türküsü mırıldanırım...

***

Uçuruma yuvarlanan,
Bir yaralı serçe misali ömrüm...
Bir gün göklerde kanat çırpacağım diye,
Yaradana dua ederim...
'' Yine de çok şükür '' demeyi,
Asla ihmal etmeyerek...


****

Gözümden dökülen yaşları,
Silen mendil misali ömrüm...
Güneşin doğmasıyla silinen bir buğuyum...
Ben hala ama hala...
Anne şefkatini ve baba merhametini arayan...
Kırk yaşını geçmiş bir çocuğum.

(İbrahim ORMANCI)

SEN BENİ DİNLE YALNIZCA !

SEN BENİ DİNLE YALNIZCA !...


-Yine ayaz !...

- Yine soğuk !...

- Yine buz kesmiş geceleri !....

***

- Yine sessizlik !...

- Yine dinginlik !...

- Artık eşkıyalar değil, efkar basıyor geceleri !....


***


Canım ülkemin bir yerinde,
Bir şair eskisi olarak ben,
Onca acıya, onca hengameye karşın,
Yazıyorum gizli defterlerime,
Ses veriyorum hala ama hala….
Yaşamın mevzilerinden !...

***

Bana yaşamak cezası verdi,
Görklü Tanrı !...
Çekiyorum şimdilik !...

***


Bir üvey anne tokadıysa yalnızlık,
Sen beni dinle yalnızca,
Anlıyor musun ?



İBRAHİM ORMANCI